Zarok, Erdhej û birîneke kur û kur…
Hêvî û xeyalên bi hezaran zarok di bin kavilan de hatin qurmiçandin.
Destên wan ji dayikên wan hatin qutkirin û bêxwedî li ber dîwaran man.
Dîmen rastiya herî şênber e..
Ev der Cindirêsa Efrîna dagirkirî ye.
6’ê Sibatê gelek çîrokên bi êş ji dîrokê re hişt.
Her tariyek, ronahiyekê tîne.
Ew ducanî bû, di xirbeyan de henaseya dawî dida.
Mîrasa ku 9 mehan di malzaroka xwe de da ragirt.
Ya herî mirov diêşîne jî ku wê dayikê jiyana xwe ji dest da û zaroka xwe li dû xwe hişt.
Nefesa wê ya dawî bû destpêka jiyanek nû ya zarok.
Dunya li ber vî dimenî ker û lal bû.
Qîr dikir wekî ku li hêviya rizgarkirina dayika xwe bû.
Di tarîtiya wê şevê de gelek hêvî û xeyal di bin kavilan de man…
Bi sedan zarok bê paşeroj hiştin, bê ku ji dayîk û bavê xwe têr bibin sê wî man.
Çarenûsek ne diyar di serê wan olan dida.
Zivistanek sar, ne tenê li bedenê wan zarokan dida..
Gelo felaketên xwezayê bûn yan jî desthilatdariyên wijdanê wan qeşagirtî bên ku zarok bi tenê hiştin.
Hovîtiya xwe di kareseteke wiha de jî nîşan dan..
Biryar û çavbirçîbûna hêzên deshilatdar dawî li jiyana bi hezaran zarok anî.
Lê ji vê jî têr nebûn, li ser zarokan siyaset dan meşandin û revandin..
Bi biriyarên xwe yên dijmirovî dixwazin qirkirinekê pêk bînin.
Erdhej weke firsenteke dîrokê ya qirkirina gel kurd dîtin.
Sûcên ku di şer de temam nekiribûn di erdhejê de temam kirin.
Li bakurê Kurdistanê û Tirkiyê jî hukumeta AKP_MHP’ê gel terkî qirkirinê kir.
Jin û zarok li ber kavilan, di nav şertên herî zehmet te tên hiştin…
Felaket ne bese, dewlet zarokan ji ber Kurdana wan jî terkî mirinê dikin.
Wekî ku ev dayîk jî dibêje ji ber em kurdin alîkariya me nakin.
Mafê zarokan yê stargeh, jiyan û ragihandinê tê desteserkirin.
Ji qadên xwe û civaka xwe tên qût kirin.
Zarok bê xwedî man..
Wê ev keraset her di bîra zarokan de bimîne…
